IDEXX SDMA
SDMA klinische casus: Reese
SDMA leidt tot de diagnose en behandeling van pyelonefritis, waardoor de nierfunctie verbetert
Achtergrondinformatie
Naam: Reese
Leeftijd: 16 jaar
Ras: Amerikaanse korthaar
Geslacht: Vrouwelijk gecastreerd
Reden voor bezoek en voorgeschiedenis
Reese kwam op het spreekuur voor haar jaarlijkse gezondheidscontrole. Haar eigenaren vonden dat Reese het goed deed voor een oudere kat. Haar eetlust was goed en ze hadden geen gewichtsverlies, hoesten, niezen, braken, diarree of veranderingen in haar drink- of plaspatroon opgemerkt.
Lichamelijk onderzoek
Reese was levendig, alert en niet uitgedroogd. Ze was iets te zwaar met een lichaamsconditiescore van 6 op een schaal van 9. Haar ademhaling, pols en temperatuur waren binnen de norm. Thoracale auscultatie en abdominale palpatie waren normaal en ook de rest van het lichamelijk onderzoek leverde geen bijzonderheden op.
Diagnostisch plan
Compleet bloedbeeld, routineprofiel inclusief IDEXX SDMA en elektrolyten, compleet urineonderzoek en Totaal T4 werden geadviseerd als minimum database voor een oudere kat. De resultaten van het bloedbeeld van Reese waren binnen de norm. De andere uitslagen staan hiernaast.
Diagnostische beoordeling
De uitslagen van Reese lieten een verhoogde SDMA*-waarde zien, naast een normale kreatinine- en een verhoogde BUN-waarde. Haar urine was slechts geconcentreerd met een soortelijk gewicht van 1.018. Daarbij had Reese een actief urinesediment (> 100 WBC/hpf) en bacteriën in de urine. Op basis van deze bevindingen werden een urinekweek en antibiogram uitgevoerd, met als resultaat een kweek van > 100.000 micro-organismen/ml van Escherichia coli die gevoelig bleek voor de meeste antibiotica, waaronder amoxicilline en amoxicilline/clavulaanzuur.
Differentiële diagnoses
Door de verhoogde SDMA-waarde en het lage soortelijk gewicht van de urine van Reese was het duidelijk dat ze een verminderde nierfunctie had in combinatie met een urineweginfectie.
Als differentiaaldiagnoses waren dan nog mogelijk:
- Actieve of acute nierschade secundair aan pyelonefritis.
- Chronische nierziekte (CNZ) met een infectie van de lagere urinewegen.
- Acute nierschade door pyelonefritis bovenop CNZ, waardoor de bestaande nierziekte verergerd was.
Plan
Onderzoeken
Aanvullende diagnostiek die overwogen had moeten worden maar niet is uitgevoerd:
- Echo van de buik voor eventuele tekenen van pyelonefritis en ter uitsluiting van urolithiasis.
- Bloeddrukmeting, aangezien hypertensie een vaak voorkomend bijverschijnsel is bij nierziekte.
Behandelen
Gestarte behandeling:
- Clavamox 62,5 mg oraal, tweemaal daags gedurende een maand voor mogelijke pyelonefritis.
- Altijd toegang tot vers en schoon water.
- Dieet aangepast naar: Hill’s Prescription Diet k/d Feline en Royal Canin Veterinary Diet Renal cat formula.
Monitoren
Bezoek hercontrole:
- Idealiter na 2 weken ter evaluatie van de respons op de behandeling.
- Maar in dit geval werd na 1 maand een hercontrole gedaan om te kijken of de infectie weg was en de nierfunctie was verbeterd.
- Diagnostiek bij de controleafspraak wees uit dat de SDMA-waarde was gedaald van 19 µg/dl naar 15 µg/dl. Er zaten geen witte bloedcellen of bacteriën in het urinesediment en de kweek was negatief.
Diagnose en langetermijnaanpak
Diagnose
- Verdenking op pyelonefritis gebaseerd op de verbeterde nierfunctie na behandeling van de urineweginfectie.
- Acute nierschade door pyelonefritis bovenop CNZ.
Langetermijnaanpak
- Behandeling voor CNZ stadium 2 volgens de International Renal Interest Society (IRIS), inclusief continuering van het nierdieet.1 Voor meer informatie, bezoek idexx.nl/sdma-iris
- Maandelijkse controle van de urinekweek, die 3 achtereenvolgende maanden negatief moet zijn.
- Vervolgens een controle van de minimum database aan bloedonderzoek en iedere 3 maanden een urinekweek.
Uitslagen
EERSTE RESULTATEN
Klinische chemie
Urineonderzoek
Urinekweek en MIC-gevoeligheid
RESULTATEN BIJ HERCONTROLE
Urineonderzoek
Urinekweek
Klinische chemie
Discussie
- SDMA is een meer gevoelige indicator voor de nierfunctie dan kreatinine bij zowel acute nierschade als chronische nierziekte, aangezien SDMA eerder stijgt dan kreatinine.2–4
- Bij huisdieren zoals Reese dient een verhoogde SDMA-waarde bij een urineweginfectie te leiden tot aanvullend onderzoek en de overweging van een agressievere therapie voor pyelonefritis.
- Langdurige monitoring van deze patiënten kan toekomstige infecties helpen detecteren en vroegtijdig behandelen, evenals de progressie van een onderliggende chronische nierziekte helpen vertragen.
* SDMA is een afkorting van symmetrisch dimethylarginine
Referenties
- International Renal Interest Society. IRIS-richtlijnen. www.iris-kidney.com. Geraadpleegd: 21 maart 2017.
- Nabity MB, Lees GE, Boggess M, et al. Symmetric dimethylarginine assay validation, stability and evaluation as a marker for early detection of chronic kidney disease in dogs. J Vet Intern Med. 2015;29(4):1036–1044.
- Hall JA, Yerramilli M, Obare E, Yerramilli M, Jewell DE. Comparison of serum concentrations of symmetric dimethylarginine and creatinine as kidney function biomarkers in cats with chronic kidney disease. J Vet Intern Med. 2014;28(6):1676-1683.
- Hall JA, Yerramilli M, Obare E, Yerramilli M, Almes K, Jewell DE. Serum concentrations of symmetric dimethylarginine and creatinine in dogs with naturally occurring chronic kidney disease. J Vet Intern Med. 2016;30(3):794-802.