Eiwit/creatinine-ratio in de urine
Dé test voor proteïnurie
De eiwit/creatinine-ratio in de urine (UPC) levert een nauwkeurige en volledig kwantitatieve beoordeling van proteïnurie op, in tegenstelling tot de urinedipstick, die minder sensitief en minder specifiek voor eiwitten is.
Casestudy: Muriel
9-jarige vrouwelijke kat
Muriel kwam naar de kliniek met een voorgeschiedenis van lichte polyurie/polydipsie, nu en dan braken waarbij soms haar werd opgebraakt en gewichtsverlies.
- Patiënt: 9-jarige vrouwelijke kat
- Klachten: Lichte polyurie/polydipsie, intermitterend braken waarbij soms haar werd opgebraakt, gewichtsverlies.
- Lichamelijk onderzoek: Matige tandsteen, onverzorgde vacht, vieze staart (teken van diarree), tachycardie, droge slijmvliezen, iets afgenomen turgor van de huid (geschatte dehydratie: 5-7%) en een voelbare schildkliernodus.
Waarom UPC?
De test voor de UPC-ratio is een eenvoudige test die meet hoeveel eiwit via de nieren wordt verloren en bepaalt of dit verlies een gezondheidsrisico voor het dier vormt.
Proteïnurie is een ernstige zaak gezien de correlatie met een slechte prognose voor de patiënt. Het is gebleken dat de UPC-ratio een significante correlatie heeft met de morbiditeit van het dier: hoe hoger de UPC-ratio, hoe slechter de prognose.
De UPC-test is de beste test die er is voor:
- detectie van proteïnurie en bepaling van omvang en persistentie
- sturing van klinische beslissingen en monitoring van behandelrespons
UPC-stroomdiagram
Nadat bij een dier chronische nierziekte is geconstateerdd en het stadium is vastgesteld volgens de IRIS-richtlijnen, is de volgende stap de hond of kat in te delen in een substadium op basis van proteïnurie en hypertensie.
Achtergrondinformatie over UPC
De UPC-ratio normaliseert het eiwitgehalte in de urine voor verschillen in de urineconcentratie.
Een patiënt met CNZ met een goed urine-concentrerend vermogen:
Een patiënt met CNZ met een slecht urine-concentrerend vermogen:
De mate van proteïnurie op het moment dat voor het eerst nierziekte wordt gediagnosticeerd bij het dier, is volgens onze studies nuttig om de overlevingsduur te voorspellen. Het is een gradatie: hoe minder eiwit in de urine, des te langer de levensverwachting is van de kat.
Jonathan Elliott, Vice-Principal (Research and Innovation) Royal Veterinary College, University of London
MA, Vet MB, PhD, Cert SAC, Dip ECVPT, MRCVS
Samenvattingen uit de wetenschappelijke literatuur
Consensusverklaring van het ACVIM Forum 2004
Er is veel aandacht besteed aan de rol van proteïnurie in de diagnostiek van nierziekte.
Toonaangevende veterinaire experts op het gebied van nefrologie stelden op 28 juli 2004 de consensusverklaring (kleine dieren) van het ACVIM Forum op: “Beoordeling en aanpak van proteïnurie bij honden en katten”. In het 18 pagina's tellende document wordt aandacht bestaat aan het meest recente onderzoek betreffende eiwit in de urine. De definitie en indeling van proteïnurie wordt besproken. Verder wordt aangegeven hoe proteïnurie het beste kan worden gedetecteerd en beoordeeld, en wat de gevolgen zijn van persisterend hoge proteïnurie. Tot slot komt aan bod wanneer en hoe op proteïnurie moet worden getest en hoe de dierenarts klinisch moet reageren wanneer proteïnurie is aangetoond.
Relatie tussen de overlevingstijd en de uitscheiding van eiwit in de urine bij katten met nierfalen en/of hypertensie
De mate van proteïnurie heeft invloed op de prognose voor de levensverwachting bij katten met chronisch nierfalen (CRF).
De UPC-ratio kan worden gebruikt om proteïnurie te monitoren en de respons op de behandeling te evalueren, maar ook om bij benadering de levensverwachting van de kat te bepalen. Hoe ernstiger de proteïnurie, des te korter is de overlevingsduur voor de betreffende zieke kat.
Proteïnurie en nierziekte – een rondetafelgesprek
Bij deze rondetafeldiscussie tussen ’s werelds toonaangevende experts op het gebied van nierziekte en praktiserende artsen, worden nierziekte en proteïnurie besproken.
Zowel informatie over de prevalentie van nierziekte als praktische informatie over de diagnostiek, behandeling en controle van nierziekte bij honden en katten komen aan de orde.
Veelgestelde vragen over de UPC-ratio (eiwit/creatinine-ratio in de urine)
De test voor de UPC-ratio is een eenvoudige test die meet hoeveel eiwit via de nieren wordt verloren en bepaalt of dit verlies een gezondheidsrisico voor het dier vormt. De test meet de hoeveelheid eiwit en creatinine in een urinemonster en vervolgens wordt het eiwitgehalte gedeeld door het creatininegehalte.
De UPC Ratio-test van IDEXX bepaalt het verlies van eiwitten via de urine. Er kunnen al heel kleine hoeveelheden eiwit (> 5 mg/dl) worden gedetecteerd in urinemonsters van honden en katten. Door ook de creatinine-concentratie te bepalen en de verhouding te berekenen tussen eiwit en creatinine, bepaalt de UPC Ratio-test van IDEXX het verlies van eiwitten via de urine. Tevens wordt automatisch gecorrigeerd voor variaties in urinevolume en -concentratie.
Creatinine is een bijproduct van spierafbraak. Creatinine wordt in de urine uitgescheiden met een vrijwel constante snelheid, wat betekent dat de creatininewaarde kan worden gebruikt als standaard voor de vergelijking met andere stoffen die ook in de urine worden uitgescheiden.
Voor deze test wordt het creatininegehalte in de urine gebruikt om het eiwitgehalte in de urine te standaardiseren ten opzichte van de fluctuaties in de urineconcentratie als gevolg van de vochtinname van het dier.
Voorbijgaande verliezen van kleine hoeveelheden eiwit via de nieren hoeven niet ernstig te zijn als de nieren verder goed werken en geconcentreerde urine produceren. Maar als de nierfunctie is aangetast en de nieren verdunde urine produceren, kunnen zelfs kleine hoeveelheden urinair eiwitverlies abnormaal zijn en is nader onderzoek geboden. Substantieel en/of persisterend eiwitverlies via de nieren is reden tot zorg omdat dit betekent dat de nieren niet goed werken. Het is bovendien verontrustend omdat het lichaam eiwitten verliest, die heel waardevol zijn voor de gezondheid en het welzijn op de lange termijn.
Nee. Er kunnen ook eiwitten in de urine zitten in het geval van een ontsteking of bloeding ergens in het urinewegstelsel. Eiwitten die van een ontsteking of bloeding af komen zijn niet zo verontrustend, omdat het urinaire eiwitverlies stopt zodra het onderliggende probleem is behandeld of gecorrigeerd. Daarom is er een onderzoek van het urinesediment nodig samen met een bepaling van de UPC-ratio; het urinesediment dient schoon te zijn zodat zeker is dat al het eiwit dat hierna wordt gedetecteerd van de nieren afkomstig is.
Nee. De UPC-ratio kan alleen worden bepaald in urine die vrij is van bloed en ontstekingscellen. Er moeten een volledig urineonderzoek en sedimentbeoordeling worden gedaan om vast te stellen of een monster geschikt is voor de UPC Ratio-test. Bloed en ontstekingscellen in de urine kunnen een ten onrechte hoge UPC-ratio veroorzaken, zodat het lijkt of er nierziekte is terwijl dat in werkelijkheid niet zo is.
De UPC-ratio moet worden geïnterpreteerd in de context van de andere nierfunctietests zoals die voor UREA, CREA en SDMA.
Voor het interpreteren van de uitslag raden we de richtlijnen van IRIS aan.
Ondersteuning
070 700 7033
Testaanbod
Blader door het testaanbod om een uitgebreide lijst van aanbiedingen van IDEXX Laboratorium te bekijken.
Referentie
- Elsemore DA, Geng J, Flynn L, et al. Enzyme-linked immunosorbent assay for coproantigen detection of Trichuris vulpis in dogs. J Vet Diagn Invest. 2014; 26(3):404-411.